Bu küçük not
sayfasında ezberleyip tekrarlayacağınız bir kitap tanımı sunacak değiliz. UML
deyince belli belli amaçlara yönelik şemalar oluşturmak için önerilmiş
görselleştirme yöntemleri anlamanız gerekir. Önemli olan yöntemleri
uygulamanızdır. Yöntemlerin uygulanış şekilleri hakkında teorik tartışmalara
girmişseniz, dilbilgisi kurallarıyla uğraşırken temel bir ihtiyacını
gidermesini sağlacayak basit bir cümle kurmayı hiç düşünmemiş bir turist gibi
sokak ortasında altınıza edersiniz.
Yanlış
anlamayın, uygulama şekli hiç önemli değildir, herkes istediği şemayı istediği
şekilde çizsin demiyoruz. Yalnızca temel prensipleri bilip işe koyulun,
ayrıntıları ilerledikçe öğrenirsiniz diyoruz. Belki mimarların ellerinden
çıkmış bina planları görmüşsünüzdür; kapı, pencere, dolap ve lavabo gibi yapı
öğeleri belki de tüm dünyada benzer veya aynı sembollerle temsil edilirler. O
semboller orada o türden nesneler olacak demektir, ama planı hayata geçiren
müteahhitler o sembollere karşılık olarak o nesnelerin son kullanıcının
istediği marka veya modellerini koydurabilirler. İç mimari aşamasına
geçilmişse, planlar biraz daha ayrıntılı olacaktır; mobilyaların türleri ve
yerleri de planlarda gözükebilir, ama spesifik model ve görünümler yine son
kullanıcının isteklerine bağlıdır.
UML de
yazılım mimarları arasında kabul görmüş bir plan yapma şeklidir. Planlanan
sistemin son hali son kullanıcının isteklerine bağlıdır, ama tıpkı genel ve iç
mimari planlardaki gibi, sistem belli bir kaç türden şemalar oluşturarak
planlanır. UML şemaları da mimari planlar gibi müşteriler, geliştiriciler,
uygulayıcılar ve son kullanıcıların birlikte göz gezdirebileceği ortak bir
görsel iletişim dilidir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder